Çocuk, bahçedeki elma ağacına tırmanıp hayallere dalarmış. Gün boyu inmezmiş ağaçtan aşağı; kimi geceler dallarda sabahlarmış. Sonunda, bu gidişata dayanamayan aile büyükleri kesivermiş ağacı. Çocuk elma ağacından geriye kalan çukurun içine girip ağacın orada olduğunu hayal etmiş. Sulu sulu, kütür kütür elmalar yemiş.
Görmeden bilebilir, gitmeden varabilir, dokunmadan hissedebilirsin, eğer hayal etmeyi biliyorsan...
Mahrem-Elif Şafak
Çocuk o kadar çok hayal etmiş ki sonunda hayallerde yaşamaya başlamış. Büyümüş...Her yaşanmamışın hayalini kurmuş. Önceleri bu masum oyun çok hoşuna gitmiş. Sonra hayal etmeyi öğrendiğini ama bu kez de dünyanın gerçeklerine tahammülü kalmadığını fark etmiş.
YanıtlaSilYa görmeden bildiğini, gitmeden vardığını, dokunmadan hissettiğini isterse insan...
Ben bu sorunun cevabını bilmiyorum.
YanıtlaSil“Çocuk hayal mi ediyor umut mu ediyor? Gelecekte sulu sulu, kütür kütür elmalar yiyeceğini mi düşlüyor yoksa tam şu anda yediğini mi? Hayallerimiz beklentiyi de saklıyorsa eğer hayal gücümüzün fazla geniş olmamasını dilemek düşer sadece. Hayaller gerçekle savaştığında, büyük kırıklıklar yaşanabilir çünkü.” demek istedim. Ama benim bu konuda ahkâm kesecek halim yok diye düşündüm sonra. Kim kurduğu hayallere umut bağlamaz ki?