Vakit Çağrısı

şimdi burda kar yağıyorsa her yerde yağıyordur ve vakit dardır

su geçirmez çizmeleri de vardır aman vermez yıldırım çekenleri de

ve polisleri, polisten kaçanları ve düzgün cümle yapanları

anayasaya giriş, felsefeye başlangıç ve statik okuyanları

ağaç okşayanları, ekmek dilimlemeyi ve yemeyi sevenleri

-arada bir ateş gibi yakıp geçmeden tarihin kundurası-

mevsim sonu ucuz satışları, indirimli fiyatları ve hiç düşlemeden

bir incir ağacının bütün bir yaz süren denizli rüyasını

doğduğu yerin yitik anısını bulduğunu sanarak

sevenler vardır

dördüncü boyuta göre bile

vakit dardır.

denizlere en tutkun adamın bile çok zaman uykusu vardır

bir çırpıntı gibi gelip gider düşlerinin kumlarda yattığı

o adsız şehir, halkının boylu boyunca kumlarda yattığı

başkalarının o uğultulu şehre biraz kuzeyden baktığı

ne kadar suya girseler ıslanmayan

çımacıları, dalyan toplayanları, vapur yürütenleri

suya bakıp rüzgâr söyleyenleri, yağmuru yanılmadan bilenleri

yağmura şemsiyesiz çıkanları

bakkal çıraklarını, meyhane komilerini, deniz adamlarını

izinli yürüyüşleri, sağlıksız grevleri ve aynen lokavtları

doğduğu yerin yitik anısını bulduğunu sanarak

sevenler vardır

vakit dardır.

her şeyin acısı birden gelişir ve hız verir kanına

çiçeğin susuzluktan kuruması, kedinin açlığı ve eylül ortası

bir yanlışlık, bir kırgınlık, bir izin akşamının ilk karası

sıkılgan ölümün kuluçkadaki kuşunun çatlamayan ilk yumurtası

işte akreple yelkovanın, örümcekle sineğin saat on ikideki arası

ancak coşkunluğa vakit dardır.

ey onun adsız bir ot olarak yüzyıllardır sürgün veren sabrı

durumunun dağlara bir akşam olarak vuran gölgesi

ey usta berberlerin bileyli usturası, lağımcılar kazması

ey bileycilerin en hüzünlüsü, kıvılcımlar ustası

ey en tıraşlı mücellit kalfası

bir fakülte rozetinde gülümseyen kırmızı, uslu kırmızı

gülüşünüz bir mağaranın karanlık tarihini aşıyor artık

bir şehrin güneyi ve batısı vardır

vakit dardır.

bizim tasalarımızın eskidir tarihçesi

sonunda umutlanmak, başında gül bahçesi

bir bayrama su veriyor bir gümüş çeşme

çünkü dünyada artık

vakit dardır.

Turgut UYAR

Büyük İnsanlık

Büyük insanlık gemide güverte yolcusu
                                        trende üçüncü mevki
                                        şosede yayan
                                        büyük insanlık.
Büyük insanlık sekizinde işe gider
                                        yirmisinde evlenir
                                        kırkında ölür
                                        büyük insanlık.
Ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter
                                        pirinç de öyle
                                        şeker de öyle
                                        kumaş da öyle
                                        kitap da öyle
            büyük insanlıktan başka herkese yeter.
Büyük insanlığın toprağında gölge yok
                                        sokağında fener
                                        penceresinde cam
ama umudu var büyük insanlığın
                                        umutsuz yaşanmıyor.

                                               Nazım Hikmet

Şairin Seyir Defteri/Başlangıç

Doğanın bana verdiği bu ödülden
Çıldırıp yitmemek için
İki insan gibi kaldım
Birbiriyle konuşan iki insan.

Edip Cansever

"Hayatın bize sundukları arasında, hayatın kendisinden başka tanrılara da şükretmemizi gerektiren bir şey varsa, o da cahilliğimizdir. Ne kendimizi biliriz ne de birbirimizi. İnsan ruhu karanlık, vıcık vıcık bir uçurum, dünya yeryüzünde kesinlikle kullanılmayan bir kuyudur. Gerçekten tanısa kimse kendini sevmezdi; ve kendini beğenmişlik denen şey -manevi hayatın kanı canıdır bu- olmasa, hepimiz ruh anemisinden ölür giderdik. Hiç kimse bir ötekini bilmez ve ne mutlu ki öyle, yoksa -ister annemiz, ister sevdiğimiz ya da çocuğumuz olsun- yanımızdakileri metafizik düşmanlarımız olarak görürdük..."

Fernando Pessoa- Huzursuzluğun Kitabı