"Hayatın bize sundukları arasında, hayatın kendisinden başka tanrılara da şükretmemizi gerektiren bir şey varsa, o da cahilliğimizdir. Ne kendimizi biliriz ne de birbirimizi. İnsan ruhu karanlık, vıcık vıcık bir uçurum, dünya yeryüzünde kesinlikle kullanılmayan bir kuyudur. Gerçekten tanısa kimse kendini sevmezdi; ve kendini beğenmişlik denen şey -manevi hayatın kanı canıdır bu- olmasa, hepimiz ruh anemisinden ölür giderdik. Hiç kimse bir ötekini bilmez ve ne mutlu ki öyle, yoksa -ister annemiz, ister sevdiğimiz ya da çocuğumuz olsun- yanımızdakileri metafizik düşmanlarımız olarak görürdük..."

Fernando Pessoa- Huzursuzluğun Kitabı